Και έρχεται μια στιγμή στη ζωή σου που κάθεσαι στην άκρη της θάλασσας και κοιτάς το φεγγάρι. Και κάνεις ένα μικρό απολογισμό.
Πόσα κομμάτια μου έδωσα σε λάθος ανθρώπους? Έσβηνα σιγά σιγά τη δική μου φλόγα για να με αποδεχτούν και να ανήκω. Φρόντιζα να είναι όλοι οι άλλοι καλά γιατί εγώ αντέχω να μην είμαι. Έμαθα να κρύβω τον πόνο μου, το δάκρυ μου, τη θλίψη μου γιατί οι άλλοι δεν το αντέχουν.
Έκανα τα δάκρυα μικρές μικρές πέτρες και έχτισα έναν τοίχο. Έξω από τον τοίχο όλα είναι καλά. Πίσω από τον τοίχο είναι η αλήθεια….
Και ποιος την αντέχει την αλήθεια? Ή την αγάπη? Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά… Και ποια είσαι εσύ για να την έχεις? Και πώς τολμάς? Υπάρχουν άλλοι που το αξίζουν περισσότερο. Και τι πειράζει να σου πάρω ότι πολύτιμο έχεις? Αφού δε θα μιλήσεις, δε θα παραπονεθείς. Θα πεις… Δεν πειράζει. Αφού κι αυτός δεν έχει ας πάρει το δικό μου. Άλλωστε επιβιώνω και χωρίς αγάπη.
Επιβιώνω. Αλλά ΔΕΝ ΖΩ. Μένω χωρίς αέρα. Πνίγομαι αλλά δεν μιλάω. Σταματάω την αναπνοή μου για να διαπιστώσω αν αναπνέω. Και εκεί που νομίζεις ότι όλη η ζωή θα είναι έτσι, ανοίγει ένα παράθυρο. Και μπαίνει ένα πουλάκι και σου φέρνει ένα μήνυμα. Ήρθα να σου φέρω τη χαρά.
Και αναρωτιέσαι. Τι είναι η χαρά? Την ξέρω? Γνωριστήκαμε ποτέ? Και κάπως έτσι αρχίζεις να ψάχνεις, να σκάβεις, να ανακαλύπτεις. Και για πρώτη φορά να απαιτείς. Το σεβασμό, την ειλικρίνεια, τη χαρά, το παιχνίδι, την αλήθεια, την αγάπη. Να το απαιτείς από τον εαυτό σου πρώτα και μετά έξω από σένα. Και τότε εμφανίζεται η φλόγα που προσπαθούσες να σβήσεις για να μην τους ενοχλείς. Και γίνεται ολοένα και πιο ζωηρή. Και μετά γίνεται φωτιά. Σε καίει. Ζεσταίνει την ψυχή την καρδιά το σώμα σου.
Κι αυτοί που δεν το αντέχουν? Που σε ήξεραν αλλιώς και έπαιρναν ζωή από εσένα? Τι θα γίνουν? Που σε θέλουν όπως ήσουν πριν?
ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ. ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΝ ΚΑΤΙ ΠΙΟ ΣΥΜΒΑΤΟ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ. ΚΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙΣ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΟΥ, Η ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ, ΤΟ ΦΩΣ ΣΟΥ. ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ. Σ’ΑΓΑΠΩ.
Μαρία Χανδρινού
Healing Source