Καλημέρα! Όλοι αγκαλιάζονται σαν να συναντιούνται μετά από καιρό ενώ μάλλον έχει περάσει μια εβδομάδα ή ένας μήνας (μπορεί και λιγότερο). Αγκαλιάζουν αυτά που έχουν βιώσει μαζί, τις χαρές, τις λύπες. Πόσα γέλια και πόσο πόνο έχουν κρατήσει αυτοί οι τοίχοι; Πολλές φορές ακούγεται η ατάκα “Αν κάποιος το άκουγε αυτό χωρίς εικόνα…” και είναι μια αλήθεια, πολλοί το παρομοιάζουν με μια παράσταση, ένα έργο που θα παιχτεί μια φορά και θα σε αλλάξει για πάντα.
Είναι δύσκολο να εξηγήσεις σε κάποιον που δεν το έχει βιώσει τι κάνουμε εκεί. “Είσαι δηλαδή εκεί όλη μέρα;” “Πως αντέχεις να το κάνεις αυτό συνέχεια;” “Δηλαδή πάτε και κάνετε θέατρο;” “Σαν αρχαία ελληνική παράσταση μου ακούγεται”, “Τα ξέρει από πριν η Μαρία και τους τα λέει να τα πουν;”, αυτές είναι απορίες που εγώ προσωπικά μπορώ να απαντήσω με μια λέξη, εμπιστοσύνη, απλά εμπιστεύσου και έλα για μισή μέρα να δεις πως είναι. Θα μάθεις πολλά για τους ανθρώπους και πιθανότατα για εσένα. Πως μπορείς να κρίνεις κάτι χωρίς να το έχεις δει; Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγες ώρες από τον προσωπικό σου χρόνο, και η οπτική σου για την ζωή αλλάζει για πάντα.
Λαμβάνω μέρος σε συστημικές αναπαραστάσεις αρκετά χρόνια για να προσπαθήσω να σας μεταδώσω πως είναι ένα από τα πιο χρήσιμα θεραπευτικά εργαλεία που είχα την τύχη να λάβω μέρος.
Καλημέρα λοιπόν και καθόμαστε όλοι στο χώρο όπου βρίσκεται το πεδίο της συστημικής, η συντονίστρια θα καλέσει τον πρώτο αιτούντα και ξεκινάμε. Θα περάσουμε από πολλούς τόπους και χρόνους. Κάθε αίτημα και μια ιστορία, μια οικογένεια, ένα σύστημα. Η δύναμη της φράσης “Σε βλέπω”. Το μυστικό που δεν πρόλαβε ποτέ να πει ο προπάππους του παππού μου. Η αγκαλιά από την ποιότητα της Μητέρας και του Πατέρα. Ένα ταξίδι από τον Πόντο και την Σμύρνη, μέχρι την Κρήτη και την Αίγυπτο, σίγουρα ακόμα πιο μακριά. Πεποιθήσεις τόσο παλιές μα αυτό είναι που τις κάνει τόσο δυνατές. Πάντα με εντυπωσιάζει η τιμή κάποιου στο σύστημα, να μην αλλάξει τίποτα και να μείνουν όλα ακριβώς όπως είναι. Πως το παιδί σου μπορεί να είναι σε εμπλοκή με έναν πρόγονο και επαναλαμβάνει την ιστορία χωρίς να έχει ακούσει τίποτα για εκεινον, παρα μόνο μέσα από το όσα του λέει το αίμα.
Έτσι λοιπόν χωρίς να το καταλαβαίνουμε πολλές φορές περνάει ο χρόνος και νυχτώνει, επιστρέφουμε στην ενέργεια μας, βάζουμε τις ασπίδες μας και επιστρέφουμε στη καθημερινότητα, πιο παλιά καθόμασταν μέχρι πολύ αργά όσοι θέλαμε και άλλο. Η Μαρία δεν μας λεει ποτέ οχι. Χαίρομαι πολύ όταν βλέπω την δίψα για γνώση, πληροφορία και αλήθεια σε ανθρώπους, μου δίνει πολύ ελπίδα για το πως θα αντιλαμβάνονται τον κόσμο μόλις επιστρέψουν σπίτι.
Μπορεί για κάποιον να φαίνεται σαν να κοιτάμε μόνο πίσω χωρίς να βλέπουμε μπροστά, η άποψη μου είναι πως αν δεν κοιτάξεις πίσω είναι πολύ δύσκολο να προχωρήσεις μπροστά. Είναι σαν τον αλυσόδεσμο των φυλακισμένων που σε κρατάει πίσω. Βρες το κλειδί και τρέξε.
Ένα όμορφο ταξίδι ξεκινά μόλις βρεις το κλειδί.
Αγγελοπούλου Δέσποινα
Healing Source
